سراب نای کش سرابی رفته در خواب

نویسنده؛ یاسر نظری چگنی توجه خاص به پتانسیل ها و نقاط قوت در چرخش و گذشت ایام در ساخت سرنوشت گروهای اجتماعی و مناطق از شناساگرهای اصلی هستند. تجربه تاریخی هم بیانگر این واقعیت است که در هر منطقه ای که به نقاط قوت توجه ای نشده است هم اکنون زنگ خطر این بی مبالاتی

نویسنده؛ یاسر نظری چگنی

توجه خاص به پتانسیل ها و نقاط قوت در چرخش و گذشت ایام در ساخت سرنوشت گروهای اجتماعی و مناطق از شناساگرهای اصلی هستند.
تجربه تاریخی هم بیانگر این واقعیت است که در هر منطقه ای که به نقاط قوت توجه ای نشده است هم اکنون زنگ خطر این بی مبالاتی ها به صدا درآمده است.
مضمون پیشرفت و توسعه به سرنوشت پذیرش کلی همه واقعیات بستگی دارد که در کنار این پذیرش نوع مدیریت و استفاده از آن مضمون ها بسیار مهم است.
اما واقعیات امروز دهستان سراب نای کش واقع در بخش مرکزی شهرستان چگنی مجموعه ای از پاره گفتارهای است که در حال مرگ به بیان حقایقی اشاره دارد که جدال بین سرنوشت این دهستان با آینده را بخوبی بیان می کند.
تجسم بزرگی سراب نای کش و جابه‌جایی عظمت تاریخی و شکوه گذشته آن با وضعیت اسفناک کنونی فرمولی نامشخص از دگرگونی های تخریب گر بوده که سستی در اراده و بی اهمیتی مردمان این دیار را نشان می دهد.
بهتر است که برای رهاندن سراب نای کش از این وضعیت انحطاط گونه و جلوگیری از ورود به مرحله های بدتر مردمان تاریخ ساز و متمدن این دهستان شور و اشتیاق خود را به واقعیات محل زندگی و سکونت خود بیشتر از قبل کنند و برای ساخت یک محیط آرمانی و ایده آل از موضع سکوت خارج گردند.
باید با معرفی یک خط مشی روشن راهنمای حرکت خود را محور قرار دهند و چهره حقایق را از چهره های متضاد تشخیص دهند و با آری گویی به این نعمات خدادادی که در این منطقه نهفته است اشکال بی اهمیتی و بی مسئولیتی را که نسبت به سراب نای کش در پیش گرفته اند از دهن خود دور کنند.
شرایط نامطلوب و پارادوکس های تفکری اهالی تفسیری ایجابی از طریق وضعیت و حالت بد نای کش است که باید به شکل ماهرانه و همراه با اراده مسئولین را مجاب به چاره اندیشی درباره رهایی از این وضعیت بکنیم.
اگر بخواهیم به دو علت و جریان اصلی عقب ماندگی دهستان سراب نای کش اشاره کنم بایستی در وهله اول به بی خیالی و بی اهمیتی مردم و دوم کم توجهی مسئولان را نام برد.

متاسفانه استمرار وجود زمینه های این دو علت باعث باور نکردن امتزاج افق های روشن برای آینده این دهستان باستانی شده است.
مطالعه تاریخ ساکنان دهستان سراب نای کش در اتحاد و یکپارچگی و تلاش برای بهبود وضعیت نای کش در قدیم الایام یک پادزهری است برای بی اهمیتی و سهل انگاری قشر کنونی که خود را در زیر نقاب های بی خیالی و ژست های روشن‌فکرانه پنهان کرده اند و منتظر فرو آمدن معجزه ای از آسمان برای رهایی از این وضعیت محل زندگی خود هستند.
بی اهمیتی ساکنان دهستان سراب نای کش نسبت به منطقه خود آنها را از سایر علل متمایز کرده است و همین باعث شده است تا نگاه مسئولین هم به این منطقه پر از نعمت های طبیعی و چشمه کم نظیر و خروشان آن نگاهی سست و گذار باشد.
با مشارکت مردم در برابر این همه بی توجهی مسئولان می توانست آنان را بیدار و وادار به پاسخگویی و برنامه ریزی برای جلوگیری از هدر رفتن این همه پتانسیل طبیعی کند.
خاموشی اهالی این دهستان از عوامل مهمی است که باعث دست درازی طمع کاران به منابع آبی آن شده و‌ به راحتی در زیر چتر سکوت اهالی کار خود را بدون هیچ‌گونه وقفه و مشکلی با سرعت به جلو می برند.
به حق که نسل حاضر در دهستان سراب نای کش را تحت هیچ شرایطی نمی توان و نباید با گذشتگان این دیار مقایسه کرد و یا آنها را با هم مورد قضاوت قرار داد.
چه نیک مردان و چه نیک زنانی که هنوز هم وقتی نامشان از ذهن و زبان می گذرد باید به احترامشان قد خمیده کرد و آه افسوس سر داد.
واقعاً ما اهالی کنونی دهستان سراب نای کش میراث داران خوبی نبودیم و آنچه را از نیاکان و گذشتگان تحویل گرفتیم در حال نابودن شدن و تبدیل به تلی از خاکستر کرده ایم.
هنوز هم صدای پیام ها و خواسته های گذشتگان که با هیچ امکاناتی آن همه امکانات برای این دهستان از حکومت ها جذب کرده بودند در خاطرم نجوا می کنند.

خواسته ها و مطالباتی که با نگاه سنتی ولی با یک‌ آینده نگری هوشمندانه در پی کسب آنها مسافت های خاکی بسیاری را طی و چه خون دلها که نخورده اند.
یا شیرمردانی حماسه ساز و تاریخ ساز بخیر که اقتدار امروز دهستان سراب نای کش مدیون آنهاست اما خودشان در زیر خروارها خاک آرمیده اند.

یاد آن دور همی های شبانه و نشست های روزانه در لب چشمه جاری نای کش بخیر که بزرگان خاک دوست و میهن پرست در آن جمع ها با همدلی خواسته هایی گاه از سر مهر و‌ مهربانی و گاه از سر گلایه و انتقاد و بازگویی برخی
درود بر گذشتگان دهستان سراب نای کش که با همدلی و مهربانی در کنار هم زیست می کردند و با همت خود نام نای کش را بر بلندای سفیدکوه به اهتزاز درآورده بودند با جرآت می توان گفت که فقط ««یک‌ چگنی بود و نای کش»»