نان به بهای جان

“جان ارزان ها” را می گویم، هم‌آنانی که‌از سرِ ناچاری برای لقمه ای نان، جان‌ داده و تا چند‌ روزدیگر به روال همیشگی نام و یادشان نه از خاطره بازماندگان که از حافظه “مسئولانی،” که برای هر ندانم کاری توجیهی در آستین دارند، برای همیشه پاک خواهد شد!
‌کارگران این بی پناه ترین و بی دفاع ترین قشر جامعه را می گویم؛
هم‌آنانی که جماعتی شان در چند صد‌متری عمق زمین‌ دفن می شوند ، جماعتی از ارتفاع سقوط می کنند، جماعتی در روی زمین و جماعتی در پیچ و خم کوهستانهای غرب به “تیرِ غیب” گرفتار می آیند!
خبر کوتاه بود؛
باز هم بی مبالاتی قربانی گرفت، باز هم ضعف مدیریّت و قانون شکنی فاجعه آفرید، بازهم‌ مصیبت تکرار شد وباز هم درس نگرفتیم،
تو گویی اراده ای بر انجام این مهّم هم‌نداریم!
بیش از ۵۰ نفر از کارگران در انفجار یکی از معدن های شهرستان طبس در استان خراسان جنوبی در اوجِ مظلومیّت کشته شدند‌!
کارگرانی که در عمق زمین با کمترین ابزار حفاظتی به گونه ای رقتّ بار جان دادند!
جان دادند‌ تا در این “سَرای بی کسی” درمقام نان آور خانواده، شرمنده آنها نباشند!
جان دادند، تا شاید به فکر امنیت جان آنها بیفتیم و از وزیر و‌وکیل و مدیرکلّ و… در محل حادثه حضور بهم رسانند وبا مصاحبه های تلویزیونی آنچنانی توجیه گر مرگ دلخراش آنان باشند و دیگر هیچ…. !
پرسش همیشگی این است، تا کی باید شاهد تکرار فاجعه هایی از این دست باشیم و‌تا کی بایدحقوق حقّه این جماعت زحمتکش و “سنگ زیرین آسیاب” دررَوَند رشد و توسعه کشور نادیده گرفته شود؟!
گرچه همدردی مردم مرهمی وَلَو اندک برزخم جانسوز بازماندگان این فاجعه دلخراش و حادثه هایی از این دست خواهد بود، ولی باید اذعان کرد، این درد مزمن داروی خاص خود را می طلبد و آن چیزی جز بازبینی اساسی درنظام حقوقی این قشر کلیدی با تکیه بر تامین امنیّت جانی آنها نیست،گرچه تجربه حکایت از این واقعیّت تلخ دارد که مشکلِ نبودِ قانون‌ نیست، از قانون شکنان است!

✍️ علی ماندنی پورـ حقوقدان و جامعه شناس