بومی گرایی وعده مشترک دولت و مجلس است

وعده های انتخاباتی اگرچه بخشی از تلاش کاندیداها برای پیروزی بر رقیبان به شمار می روند اما پس از پیروزی تبدیل به اسنادی می شوند که فرآیند مطالبه گری از مسئولین را برای جامعه مطالبه گران تسهیل می نمایند حالا فرقی نمی کند آن مسئول نماینده دولت باشد یا نماینده مجلس…!!!
با این مقدمه و با بازخوانی وعده های انتخاباتی در دو انتخابات ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی که مستندات آنها موجود است بومی گرایی و توجه به ظرفیت محلی شاه بیت شعارهای کاندیداهای پیروز در شهر و استان ما بوده است.
در این‌میان انتصابات برخی مشاغل حساس نظیر مدیران قضایی، نظامی و انتظامی همواره تابع شرایط خاص خود بوده اند که برای افکار عمومی قابل درک است اما در مورد فرمانداری که یک پست سیاسی و اجتماعی به شمار می رود نزدیک یک دهه است که مطالبه مردم ازنا این بوده که حداقل یک نفر از اعضای شورای تامین از نیروهای بومی باشد که در نگاهی توام با انصاف توقع بی جایی هم نیست.
مردم انتظار دارند وقتی برای طرح مشکلات خود به فرمانداری می روند کسی که در جایگاه فرمانداری قرار گرفته حداقل بداند موقعیت روستای آنان کجاست؟
نگارنده به خاطر دارم در یک مقطعی یکی از بخشداران در جلسه ای گفت: الان ۶ ماه است که دهیار فلان روستا حتی یک بار هم‌ پیش من نیامده؛ حاضرین گفتند آن روستا الان ۲۰ سال است که خالی از سکنه است …!!!
طبیعی است هنگامی که بخشی از وقت و انرژی یک مجموعه صرف بشود تا یک‌مدیر تازه اسم مناطق را یاد بگیرد، یک وقتی هم باید صرف بشود تا آزمون و خطاها و تصمیمات غیرکارشناسی وی به شهر تحمیل بشود ، در آخر هم به محض کسب اندک تجربه ای با یک تکانه انتخاباتی دیگر آهنگ تغییر به گوش می رسد و دوباره روز از نو و روزی از نو.‌‌..!!!
به جمیع این‌جهات انتظار عمومی آن است که تصمیم گیرندگان این حوزه چه در شهر و چه در استان به این‌مطالبه عمومی مردم ازنا توجه ویژه داشته باشند چرا که وفاق ملی باید وفاق مسئولین با مردم باشد نه توافق مسئولان با مسئولان…!!!

✍️محسن دهقان نژاد
فعال اجتماعی_رسانه ای