صحنه گردانی مبتذل منفعت طلبها در وادی تصاحب قدرت؛ ممنوع

استان لرستان، استانی محروم است و تن بیمارش پر از درد و رنج است. بخشی از درد عقب افتادگی لرستان مربوط به سیاست کلی و دید غلط مسئولان ارشد کشوری است. بخشی دیگر ناشی از ضعف مفرط مدیران در طول سالیان گذشته است.

اوج کم توانی و ضعف مدیران را می توان از دهه ۹۰ تا کنون مشاهده کرد. دو استاندار دوره ریاست جمهوری حجت الاسلام والمسلمین روحانی و دو استاندار دوره ریاست‌جمهوری شهید رئیسی انتظارات عمومی را برآورده نکردند و هر چه زمان بیشتری از تصدی این مدیران گذشت، نا امیدی از بهبود وضعیت استان افزایش یافت.
اشغال برخی مناصب مدیریتی استان حسب شایستگی صورت نمی گیرد. بلکه فعالیتهای ستادی در دو انتخابات ریاست‌جمهوری و نمایندگی مجلس، ملاک عملی چنین انتصاباتی است.
با جلسات محفلی و شبانه و عدم مشورت پذیری از فعالان سیاسی، دغدغه مندان، فعالان اجتماعی و اقتصادی، نمی توان به تغییر شرایط دل بست.
یقه پاره کردن برای به کرسی نشاندن عده ای از مدیران سابق با سوابق عملکردی مشخص، مطابق کدام معیار سنجش است؟!
مدعی دروغین حراست از منافع عمومی نباشیم. نباید وعده های رنگارنگ و حتی تعهد سر سپردگی و خدمتگزاری در انتخاب مدیران استان جای خود را به شایسته گزینی بدهد.
بر همگان روشن است کسانی که خود را به آب و آتش می زنند تا مدیری ناتوان، ضعیف و بی عرضه مسند امور در استان ها را بدست گیرند به فکر منافع عمومی نیستند، فرصت طلبانی هستند که هدفشان تأمین حداکثری منافع خود و اطرافیانشان است.
مردم سرخورده از شرایط اقتصادی، با امید فراوان و برخلاف پیش بینی های اولیه با مشارکت بالاتر از تصور در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده و به کاندیدای اصلح رأی داده و دکتر پزشکیان را بر مسند امور نشاندند. این مردم انتظاراتی دارند، تداوم عقب نگه داشتگی لرستان را نمی پذیرند، مطالبه گران و دلسوزان تا حدی سکوت می کنند اما در نهایت به کاسبان سیاسی نما اجازه نمی دهند که هر آنچه میل آنهاست واقع شود.
باقی ماندن بسیاری از استانداران از جمله در لرستان قطعاً بهتر از پیگیری انتصاب افراد کم توان ذهنی و اجرایی و به قدرت نشاندن آنهاست.

✍️ سهراب فرشاد
وکیل پایه یک دادگستری و روزنامه نگار