روستای ناوه کش( نای کش) نگین فراموش شده چگنی

در گذر از دوران پیشامدرن به مدرن، جوامع روستایی در سطوح مختلف، دگرگون گردیده و به مراکز جمعیتی بزرگتری تبدیل شدند، در طی این گذار و دگرگونی کپرها به روستا، روستاها به دهستان و دهستان ها به شهر تبدیل شده اند، و بدین صورت، قلمرو جغرافیایی به معنای اخص شکل گرفته است.

نویسنده: یاسر نظری

روستای سراب نای کش، بزرگترین روستای شهرستان چگنی از نظر وسعت و جمعیت است و یکی از بزرگترین روستاهای استان لرستان است.

نکته بسیار مهم و حائز اهمیت این است که نای کش بصورت طبیعی برای تعداد زیادی از روستاهای اطراف مرکزیت دارد، بسیار بجاست اگر بعنوان مرکز دهستان برای روستاهای همجوار قرار گیرد.

با توجه به ظرفیت های آن از جمله جمعیت فراوان، گستردگی، آب کافی و موقعیت مناسب قرارگیری سر جاده اصلی و نزدیکی به دو شهر سراب دوره و خرم آباد و تمام مزیت های آن، شرایط مناسبی دارد که بعنوان مرکز دهستان، برای توسعه و عمران مورد توجه ویژه مسئولین قرار گیرد، کما اینکه در گذشته ای نه چندان دور با داشتن مرکز درمانی مجهز شبانه روزی و مراکز آموزشی و وجود مجتمع کشت و دامپروری و داشتن پاسگاه ژاندارمری و بعدها داشتن مرکز جهاد، نای کش مرکز برآورده شدن نیازهای ده ها روستای اطراف بود و حتی مرکز درمانی آن منشاء خدمات به تمام روستاهای چگنی بوده است که غفلت مسئولین و عدم توجه به این ظرفیت ها باعث پس رفت و ورود خسارات فراوانی شده است.

کمتر روستایی در چگنی به اندازه سراب نای کش ثروت طبیعی و خدادادی دارد، اما متأسفانه در طول این چند دهه سرمایه گذاری دولتی قابل ذکری در آن صورت نگرفته است.

نای کش(ناوه کش)جز محدود و معدود ترین نقاط شهرستان چگنی است که جاده سراسری و ترانزیتی به غرب کشور از وسط آن عبور می کند، و از دیرباز تا کنون و در طول تاریخ، جاده ها از عوامل آبادانی و رونق اقتصادی مناطق و سکونتگاه های اطراف خود بوده اند که مع الوصف در نای کش چنین رونق و استفاده ای تا به حال رخ نداده است.

هیچ روستایی در چگنی از نظر تولید سالانه کشاورزی قابل مقایسه و رقابت با نای کش نیست، علاوه بر این منطقه تفریحی و چشمه جاری نای کش می تواند چون یک صندوق ارزی پایدار برای اهالی پول بیافریند.

وجود قلعه تاریخی و ارزشمند که می تواند یک مقصد گردشگری بی رقیب برای دوستداران فرهنگ، تاریخ و میراث طبیعی در استان لرستان و چگنی باشد؛ وجود مزارع پرورش ماهی، مزرعه شتر مرغ، مرغداری، بزرگترین باغات انواع آلو در لرستان، مزارع شالی کاری و انواع سیفیجات خود به تنهایی برای رونق و شکوفایی یک منطقه کافیست، و اما از همه چیز مهمتر عدم توجه به شرایط و میکروکلیمای خاص نای کش برای توسعه صنعت گردشگری و خروج از این وضعیت منفعل و پاندولی است.

وجود سرابی پر آب که حتی در بدترین شرایط خشکسالی باز هم بسیار پرآب است و رودخانه زیبای آن که مسیری حدود ۶ کیلومتر را در دره ای زیبا می پیماید، با کمی توجه و همکاری میتواند به دهکده نمونه گردشگری تبدیل شود و به راحتی فرصت ایجاد صدها شغل فقط در زمینه گردشگری دارد؛ گردشگری امری است که در این منطقه کاملا مغفول و خاموش مانده است که نیاز به توجه ویژه مسئولین و همراهی مردم دارد.

تبیین این گونه از وضعیت فعلی سراب نای کش، بیش از هر چیز بیانگر آن است که برای فهم و درک موقعیت و مزیت های نای کش به جای درگیر شدن با محتوای ایدئولوژیک که اثبات و تائید کننده این نوشتار است، بهتر و لازم است به نوع مدیریت و برنامه های ارائه شده حاکمیتی و دولتی برای رسیدن به هدف که همان تقویت و ارتقای نای کش است پرداخته شود.

در متن حاضر تلاش بر آن است تا با استفاده از همین گزاره و تامل در آن، چشم اندازی به آینده اجتماعی و حتی اقتصادی نای کش گشوده شود که طرح ارتقای نای کش از روستا به دهستان که سال هاست مغفول مانده است اجرایی شود.